|
LISTAFRAMSÝNING
TORBJØRN OLSEN
Røða hjá Høgna Hoydal, landsstýrismanni
5. apríl 2019, kl. 16
Kæru fyriskiparar og gestir.
Kæri Torbjørn!
Eg fari at byrja við at lesa yrkingina lørift eftir Tórodd Poulsen. Hon ljóðar soleiðis:
lørift
harrin viti hví
eg standi her
við verðins enda
hesin málningur
hesin morgun
henda rennandi oljan
ein ivandi viti
fer inn fer út
sum onkur sum eingin
minnist tú grasið
minnist tú vegin
hendurnar fingrarnar
hesir litir
hesir píndu litir
hetta steinaða lørift
Góði Torbjørn! Tú hevur onkuntíð sagt, at eingin mennist einsamallur, og vil man verða eitt gott listafólk, má man sýna fram.
Og eg má við gleði staðfesta hesi tíni egnu orð, tí tú hevur aftur í dag boðið okkum at koma til upplatingina av enn einari nýggjari framsýning, hesaferð hvørki í Havn, í Hirtshals, í Sveaborg ella í Rom, men á Gamla Seglhúsinum her í Klaksvík. Her hevur tú, sum tú sjálvur einaferð í blaðsamrøðu tók til: hongt húðina á veggin.
Í maimánaði í 1982 – kundi man lesa á einum veggjarspjaldri í havnargøtum, at tveir ungir listamenn lýstu við framsýning í Listaskálanum.
Listamenninir vóru vinmenninir og javnaldrarnir Olivur við Neyst og Torbjørn Olsen - báðir vóru teir tá í tjúgunum og høvdu nomið sær útbúgving í Keypmannahavn, og longu tá høvdu teir havt fleiri framsýningar bæði í og uttan fyri Føroyar.
Sigast má, at síðan tá hava hesir báðir vinmenninir treiskast við sína list, Olivur við sínum fagurlittu málningum og í nógv ár eisini sum ein av okkara fremstu bókaprýðarum, og Torbjørn við m.a. sínum nærløgdu andlitsmyndum, altartalvum og persónslýsingum bara fyri at nevna nøkur motiv.
Báðir hava í dag fingið týðandi pláss í føroysku myndlistasøguni.
Tá ið Torbjørn aftur hevði framsýning í 1994 á Listasavni Føroya, ljóðaði tað nakað soleiðis um litmeistaran Torbjørn:
Tað er heldur ikki av tilvild, at tað víðari verður sagt, at “Torbjørn Olsen málar tað hann sær og upplivir..., men tað er ikki tað konkreta motivið, ið hevur týdning – heldur er tað upp til áskoðaran at sansa rúmd, dýpd og kenslur í málningunum.”
Ella sum listakvinnan Hansina Iversen segði í sínari kvøðu, tá Mentanarvirðislønin varð handað Torbirni:
“Í serstøku litsamansetingini, vibrera fínu penslastrokini í málningum tínum av Havnini, sum verður lýst so inniliga, at eg kenni angan av veðrinum, minnist kensluna júst tá ljósið var soleiðis. Eg fái hug at stíga inn í málningin og finna upplivingarnar og ævintýrini í Havnini, eins og eg upplivdi tey fyrr og beint í áðni.”
-----
Í mínum dagliga yrki, havi eg sum landsstýrismaður í mentamálum ta stóru gleði, at vera til framsýning hjá tær hvønn dag. Á veggjunum í Mentamálaráðnum hanga nakrir av tínum framúr málningum, t.d. teir báðir av tveimum kendum havnarmonnum: Herlufi (1982) og Williami (1990). Teir hanga har hugsanarsamir, og kasta síni gløggu eygu eftir okkum. Teir eru á varðhaldi allatíðina, so at vit, hvørki handaliga ella andaliga, taka nøkur óráð fyri. Og tá ið vit hava brúk fyri góðum ráðum er tað ikki frítt, at teir fáa okkum at steðga á, so at vit sansa bæði rúmd og dýpd!
Góði Torbjørn!
Nú eru 37 ár liðin síðan framsýningina í Listaskálanum á sinni.
Við list tínari roynir tú framvegis at vera opin og kensluborin. Tú leitar inni í tær sjálvum, og tú roynir framvegis at síggja tað, sum liggur fjalt í tí, sum sæst.
Tú ert still going strong, nú bjóðar tú aftur til listaframsýning og ‘heingir húðina á veggin’.
Tú vilt aftur geva okkum av tí, tú skapar.
Tú gert alt fyri at halda tilveruna út.
Jú, vissuliga er lív í listini!!
Takk fyri tað og hjartaliga til lukku!
Framsýningin, sum er ókeypis at vitja, hongur uppi í allan apríl mánaða og er opin mánadag til fríggjadag frá 14:00 til 17:00 og sunnudagar frá klokkan 14:00 til 19:00.
5. apríl 2019, kl. 16
Kæru fyriskiparar og gestir.
Kæri Torbjørn!
Eg fari at byrja við at lesa yrkingina lørift eftir Tórodd Poulsen. Hon ljóðar soleiðis:
lørift
harrin viti hví
eg standi her
við verðins enda
hesin málningur
hesin morgun
henda rennandi oljan
ein ivandi viti
fer inn fer út
sum onkur sum eingin
minnist tú grasið
minnist tú vegin
hendurnar fingrarnar
hesir litir
hesir píndu litir
hetta steinaða lørift
Góði Torbjørn! Tú hevur onkuntíð sagt, at eingin mennist einsamallur, og vil man verða eitt gott listafólk, má man sýna fram.
Og eg má við gleði staðfesta hesi tíni egnu orð, tí tú hevur aftur í dag boðið okkum at koma til upplatingina av enn einari nýggjari framsýning, hesaferð hvørki í Havn, í Hirtshals, í Sveaborg ella í Rom, men á Gamla Seglhúsinum her í Klaksvík. Her hevur tú, sum tú sjálvur einaferð í blaðsamrøðu tók til: hongt húðina á veggin.
Í maimánaði í 1982 – kundi man lesa á einum veggjarspjaldri í havnargøtum, at tveir ungir listamenn lýstu við framsýning í Listaskálanum.
Listamenninir vóru vinmenninir og javnaldrarnir Olivur við Neyst og Torbjørn Olsen - báðir vóru teir tá í tjúgunum og høvdu nomið sær útbúgving í Keypmannahavn, og longu tá høvdu teir havt fleiri framsýningar bæði í og uttan fyri Føroyar.
Sigast má, at síðan tá hava hesir báðir vinmenninir treiskast við sína list, Olivur við sínum fagurlittu málningum og í nógv ár eisini sum ein av okkara fremstu bókaprýðarum, og Torbjørn við m.a. sínum nærløgdu andlitsmyndum, altartalvum og persónslýsingum bara fyri at nevna nøkur motiv.
Báðir hava í dag fingið týðandi pláss í føroysku myndlistasøguni.
Tá ið Torbjørn aftur hevði framsýning í 1994 á Listasavni Føroya, ljóðaði tað nakað soleiðis um litmeistaran Torbjørn:
- Vestaravág er undir vindeyganum, útsýnið breiðir seg fyri eygunum frá brimgarðsendanum í vinstra – til Vágsbotn í høgra eygnakróki. Alskyns skip, skorsteinar, peiggjandi mastrar og bummar fram við Eystaru bryggju, skipsskrokkar á sleipistøðini, kránar og skorður, rimaverk, stengur, gálgar og rør, reytt jarn og hvítur viður. Gamla Hospital, skeiva Pakkhús og Valdemar, Westward Ho og Norðlýsið, bátariðilin fram við Skálatrøð og við flotbrýrnar. Bilar og fólk á ferð, bátar, ið stima aftur og fram. Húsagalvar og tekjur sum tenn í sag undir Vesturkirkjunnar stóru pýramidu. Ein sera samansett brotamynd, - her eru alskyns formar, linjur og rørslur, allir hugsandi litir og fløkt litbrøgd, skiftandi eftir árstíðini, samdøgrinum og veðrinum. (myndin lænt frá Bárði J.)
Tað er heldur ikki av tilvild, at tað víðari verður sagt, at “Torbjørn Olsen málar tað hann sær og upplivir..., men tað er ikki tað konkreta motivið, ið hevur týdning – heldur er tað upp til áskoðaran at sansa rúmd, dýpd og kenslur í málningunum.”
Ella sum listakvinnan Hansina Iversen segði í sínari kvøðu, tá Mentanarvirðislønin varð handað Torbirni:
“Í serstøku litsamansetingini, vibrera fínu penslastrokini í málningum tínum av Havnini, sum verður lýst so inniliga, at eg kenni angan av veðrinum, minnist kensluna júst tá ljósið var soleiðis. Eg fái hug at stíga inn í málningin og finna upplivingarnar og ævintýrini í Havnini, eins og eg upplivdi tey fyrr og beint í áðni.”
-----
Í mínum dagliga yrki, havi eg sum landsstýrismaður í mentamálum ta stóru gleði, at vera til framsýning hjá tær hvønn dag. Á veggjunum í Mentamálaráðnum hanga nakrir av tínum framúr málningum, t.d. teir báðir av tveimum kendum havnarmonnum: Herlufi (1982) og Williami (1990). Teir hanga har hugsanarsamir, og kasta síni gløggu eygu eftir okkum. Teir eru á varðhaldi allatíðina, so at vit, hvørki handaliga ella andaliga, taka nøkur óráð fyri. Og tá ið vit hava brúk fyri góðum ráðum er tað ikki frítt, at teir fáa okkum at steðga á, so at vit sansa bæði rúmd og dýpd!
Góði Torbjørn!
Nú eru 37 ár liðin síðan framsýningina í Listaskálanum á sinni.
Við list tínari roynir tú framvegis at vera opin og kensluborin. Tú leitar inni í tær sjálvum, og tú roynir framvegis at síggja tað, sum liggur fjalt í tí, sum sæst.
Tú ert still going strong, nú bjóðar tú aftur til listaframsýning og ‘heingir húðina á veggin’.
Tú vilt aftur geva okkum av tí, tú skapar.
Tú gert alt fyri at halda tilveruna út.
Jú, vissuliga er lív í listini!!
Takk fyri tað og hjartaliga til lukku!
Framsýningin, sum er ókeypis at vitja, hongur uppi í allan apríl mánaða og er opin mánadag til fríggjadag frá 14:00 til 17:00 og sunnudagar frá klokkan 14:00 til 19:00.
RIVJAKVØLD
Í GAMLA SEGLHÚSINUM
TANN 10. NOVEMBER 2018
Lagt verður upp til eitt spennandi rivjakvøld, har matarlepin er beint fram, nevniliga riv úr Eystfellinum, eplir og rugbreyð.
Omaná verður Rís a'la mande og kaffi.
Harafturat verður okkurt leskandi frá grannanum, Føroya Bjór.
Felagssangur, undirhald og møguleiki hjá luttakarum at fortelja onkra góða eisini.
Byrja verður kl. 20:00 og vit enda á miðnátt.
Pláss er fyri 40 fólkum og neyðugt er á bíleggja pláss í góðari tíð.
Omaná verður Rís a'la mande og kaffi.
Harafturat verður okkurt leskandi frá grannanum, Føroya Bjór.
Felagssangur, undirhald og møguleiki hjá luttakarum at fortelja onkra góða eisini.
Byrja verður kl. 20:00 og vit enda á miðnátt.
Pláss er fyri 40 fólkum og neyðugt er á bíleggja pláss í góðari tíð.
